Troosteten...

Ik heb een tijdje (zo goed als) geheel suikervrij gegeten en was eigenlijk op een 6-tal weken 7 kilo afgevallen. Niet zonder moeite, maar het ging toch vrij vlot. Toen zo nu en dan toch toegevingen gaan doen en beetje bij beetje toch wat hervallen in oude gewoonten en terug 3 kg bijgekomen. En nu wil ik terug, maar lukt het me maar niet. Ik weet waar ik tegen aanhik, maar weet er niet meteen een oplossing voor. Waar ik het meest moeite mee had toen ik (quasi) suikervrij at, was dat ik zo enorm miste aan de 'troost' van eten. Een gezellig bakje koffie met m'n moeder of een vriendin werd plots heel wat minder aantrekkelijk. Of na een hele dag opruimen, wassen, plassen, poetsen beloon ik mezelf graag met bvb. een glas frisdrank of iets lekkers. Ik merk bij mezelf dat ik mezelf wel kan vertellen dat een bakje noten of een stuk fruit net zo lekker is dan (dewelke ik overigens ook wel eet), maar ik blijf toch verlangen naar die 'troost' van iets zoets. Herkent iemand dit? En zo ja: hoe gaan jullie daar mee om?