Dagboek Anne

Ik ben al mijn hele volwassen leven net wat te zwaar. Niet heel erg, gewoon een beetje.
Ik word altijd gezien als het Bourgondische type, altijd gezellig, altijd een borrel en een hapje in de buurt.
Mijn vriend zei laatst "Het is elke dag feest bij  jou."
En ik ben vol, en vrouwelijk en nee joh, dat past gewoon bij je! Je bent toch niet dik!

Maar ondertussen is mijn gewicht wel een dagelijks onderwerp in mijn hoofd. Ik veroordeel mezelf, ben constant aan het vergelijken, wil niet winkelen, ga nooit zwemmen, haat de zomer, ben bang voor sociale evenementen die met beweging te maken hebben, en vermijd spiegels, vooral naakt. 
Ik vewerk emoties door eten. Ben ik verdrietig en moe, dan bedenk ik om 14.00u al wat ik ga eten als ik thuiskom, en dat is nooit een gezonde salade. 
Ben ik gelukkig, dan vier ik dat met eten. 
En sporten? Ik neem het me wel voor, maar iedereen daar in de sportschool is zoveel slanker en fitter. Ik ben in klasjes nooit echt een middemoter. Ik hang achteraan en probeer het bij te houden. Moeilijk om je daar steeds voor te motiveren.

Ik heb heel lang gedacht dat mijn talent nou eenmaal niet in mijn lijf zat, maar in mijn hoofd. Logisch dus dat ik me meer op geestelijke ontwikkeling focus. Dat lijf hangt er maar een beetje bij. Dat sleep ik wel mee. 

Maar nu ik bijna 27 word en ik mijn afstuuderscriptie schrijf merk ik hoe belangrijk het is om tijdens deze mentaal zware periode goed om mijn lijf te letten. Hoeveel het helpt om gezond te eten, na te denken over mijn gezonde tussendoortjes, om te sporten om de fysieke spanning uit mijn lijf te werken, en om die endorfine te ervaren die ik bereik met een uurtje sporten, maar die een langetermijndoel als scriptie schrijven niet echt dagelijks oplevert, of eigenlijk echt niet. 

Daarover piekerend kwam ik tot een besluit. Ik kan nu in mijn twintiger jaren besluiten dat dit het is, dat ik moet leven met het feit dat ik die mollige, gezellige vriendin ben, dat ik altijd rond de 25 BMI schommel, en dat ik altijd moet blijven vechten om niet echt overgewicht te bereiken. 
Maar ik kan het ook anders doen. Ik kan ook besluiten anders te willen leven. Mijn lifestyle om te gooien. Niet omdat ik mezelf niks waard vind, of omdat ik baal van mijn lijf. Maar juist omdat ik het waard ben om gezond te zijn, en door te pakken. Om iets te bereiken wat echt voor mezelf is. Om tevreden je bed uit te kunnen stappen. Om zonder angst kledingwinkels in te lopen. Om met plezier naar het strand te kunnen gaan. Niet omdat je anders niet goed genoeg bent, maar omdat je alles uit je leven mag halen wat erin zit.

Mijn doel is om twintig kilo af te vallen een jaar. Dat wil zeggen, ik woog mezelf vorige week en ik was aangekomen. 70 kilo schoon aan de haak. Dat is behoorlijk veel voor een jonge vrouw van 1,63m. Toen ik de dag erna thuis op de weegschaal ging staan was het 69. Omdat mijn thuisweegschaal mijn beste referentie is hou ik me daaraan vast. 
Ik wil een jaar gezond leven en veel sporten. Dat wil zeggen: geen alcohol, veel groenten en fruit, en om de dag sporten. 
Dat zijn de allereerste doelen. Om gezond te eten met veel groenten en fruit neem ik mezelf voor om alles (of in ieder geval 95%) wat ik eet, zelf te maken. Zo maak je zelf de keuzes, weet je wat je in je mond stopt, en heb je aandacht voor je eten. 
Sporten doe ik om de dag, dat is misschien veel, maar het werkt het beste voor mij na een halfjaar uitproberen. Vaste dagen zijn lastig omdat als ik er 1 mis, ik het moeilijk vind om de draad weer op te pakken. Daarnaast is geen week hetzelfde in mijn leven.
Omdat ik nu besluit dat dit topprioriteit in mijn leven is, en dat sporten geen extraatje is, maar het beste middel om vrolijk door de dag te gaan en trots te zijn om mezelf, is het goed vol te houden om zo regelmatig te gaan. Daarnaast helpt het om de lat per sportsessie niet te hoog te leggen. Ik ben immers overmorgen weer terug, dan kan het weer wat beter, harder, zwaarder, sneller. 
Als ik het ritme van om de dag helemaal onder de knie heb (het betekent immers de ene week precies op de andere dagen dan de andere week sporten) begin ik met twee andere doelen: de AbbChallenge van 30 dagen, waar ik 3 schema's voor heb. Beginner, Advanced, Very Advanced. En hardlopen, eerst een schema waarmee ik 15 minuten aaneen leer te rennen, daarna 30.
Maar first things first, voor nu is naar de sportschool gaan om de dag genoeg. Yoga en Balance zijn goed om de stress tegen te gaan.
Eten moet leuk zijn en lekker, maar de overbodige calorieen moeten eruit. Daarnaast veel water. Je MAG altijd eten, maar dan is het groente. En alcohol alleen als er echt echt iets te vieren is. Alcohol bevat zoveel overtollige calorieen en maakt het extra moeilijk om de uren daarna en de ochtend erna de gezonde optie te kiezen in plaats van de lekkerste. Met aandacht en liefde voor je lief eten bereiden, dat is een doel wat ik mijn hele leven lang vol zou willen houden en waar ik altijd achter zal blijven staan.

Het is nu zaak om niet te veel te snel te willen. Ik ben nu een week heel goed bezig, en daar ben ik al erg trots op. Het is ook wel zwaar, het is best veel aangeleerd gedrag dat je ineens moet ombuigen. Daarom: kleine stappen, niet te veel te snel willen. 
Mijn uiteindelijke doel is om aan de BMI 20 te komen. Dat is evolutionair gezien de gezondste staat van je lijf. Daarnaast ben ik nog jong, ik wil nog kinderen krijgen (als het me gegeven is), daarna lijkt me een hoger BMI natuurlijk. Ik wil het mezelf alleen gunnen om te zien of ik aan de andere kant van het spectrum kan komen. BMI 20 is ongeveer 50 kilo. Dat zou dus 19 (zeg 20 voor het ronde getal) kilo in een jaar zijn. Als een gezond mate van afvallen een halve kilo per week is, is dat een realistisch doel. Alleen een jaar lang elke week zo netjes eten als afgelopen week en zoveel sporten, dat gaat natuurlijk niet lukken. Er zitten weken vol verjaardagen bij, Kerst, weken waar je je plafond bereikt lijkt te hebben, waar het even niet opschiet, waar je discipline verdwijnt door verdrietige gebeurtenissen, of deadlines belangrijker zijn dan de sportschool. 
Daarom wil ik eerst een kleiner doel stellen, een jaar is zo moeilijk te overzien. Ik zou heel graag 60 kilo willen wegen. Dat is heel lang geleden en dat voelt al een hele tijd als een onmogelijk doel. Voor 60, moet ik eerst naar de 65. Dat voelt als een ontzettend vervelende tussenstap omdat ik niet heel lang geleden nog gewoon 65 kilo woog. Dat is jarenlang mijn eikgewicht geweest. Door stress en een hele gezellige vriend is er de afgelopen tijd alleen steeds gewicht bijgekomen. Ik ben nu 69 kilo. En geen 65. Dat is OK. Dat is een begin. En elke verandering heeft een begin nodig.

Mijn eerste doel is 65 kilo wegen. 
Een halve tot een hele kilo per week afvallen is netjes en gezond: dus binnen twee maanden moet ik 65 kilo kunnen zijn.
Op 19 september wil ik 65 kilo wegen.

Let's go!